Het leven zelf stelt ons voor vragen.
We denken na over onszelf en hoe een ander ons ziet. Over wat ons beweegt, wat van waarde is en diep raakt. Helder hierop willen reflecteren is een voorwaarde voor een prettig leven. Op dit punt aanbeland zijn filosofische gesprekken van waarde. Voor kwesties als:
- Ik wil soepeler door het leven gaan.
- Iets zit me al een tijd niet lekker en ik kom er maar niet achter wat dat precies is.
- Ouder worden stelt mij voor vragen maar ik weet niet welke.
- Wat denk ik zelf, wat vind ik belangrijk en als ik dat weet: wat dan?
- Ik wil meer betrokken raken bij de mensen en gebeurtenissen om mij heen.
- Ik wil helderder denken.
Wie klopt er aan bij filosofiedepraktijk?
Iemand die ergens mee zit. Met iets waar hij of zij last van heeft en het daar niet bij wil laten. Mensen van alle leeftijden, met verschillende culturele achtergronden. Van hoogopgeleid tot ongeschoold.
Verontrustend is de toename van het aantal jonge mensen dat niet (meer) terecht kan bij de reguliere hulpverlening terwijl zij kampen met problematiek als anorexia en depressie. Zij voelen zich naar eigen zeggen thuis in deze filosofische praktijk. De lijdensdruk neemt af, vaak ook op lange termijn.
Ik ‘behandel’ niemand en volg niet op voorhand een specifieke methode. Wel doe ik beroep op waar een mens van nature over beschikt: het vermogen om zelf te denken. Zonder hulp in te roepen van buitenaf. Met beide benen op de grond.